گاهی وقتها بعضی آدمها را می بینیم که فقط دوست دارند حالت عصبانیت خود را به دیگران نشان دهند. شاید اینطور فکر می کنند که اگر عصبانی باشند و یا مغرور، دیگران توجه بیشتری به انها کرده و یا بیشتر جذبشان می شود.
برای مثال وارد سوپر مارکت می شوید. مشغول انتخاب جنس هستید که یک نفر وارد مغازه می شود و اینطور می گوید: “یه شیر بده” همین و بس. نه سلامی، نه علیکی و … . موقعیتی دیگر را در نظر بگیرید. مثلا همسایه صبح زود از منزل بیرون آمده و بدون کوچکترین توجهی به شما اتومبیل خود را روشن کرده و از دربی که شما قبلا بازش کرده اید بیرون می رود. ویا در حالتی دیگر وقتی با وی صحبت می کنید آنچنان جواب شما را می دهد که گویی با شما دعوا دارد. جواب هیچ کس را درست نمی دهند. زیر لب غر و لند می کنند، از همه چیز و همه کس می نالند. اگر برای لحظه ای چشم شما به آنها خیره شود، می گویند “چیه؟ نیگا داره؟” و…
در مقابل افرادی را در نظر بگیرید همیشه اینطور هستند :
از راه می آیند، می خندند، سلام می کنند، تشکر میکنند، اجازه می دهند دیگران اول وارد شوند، احترام می گذارند، بی ادبی نمی کنند، وقتی صدایشان می زنید می گویند “جان”. وقتی داخل سوپر مارکت می شوند ابتدا سلام می کنند، خسته نباشید می گویند و با لبخند درخواست خود را می گویند. با دیگران می خندند، با دیگران ناراحت می شوند. وقتی در یک جمع یک عده به یک مسئله ای احترام می گذارند، آنها هم احترام می گذارند. اگر برای لحظه ای چشمتان به آنها خیره شود به شما لبخند می زنند. در کل خیلی “ناز” هستند!
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند